Uit het reflectieverslag van Floor, tijdens het 1ste jaar van de opleiding:

Vandaag heeft de clown me weer hele mooie inzichten gegeven, waarvoor ik dankbaar ben, als mens en als clown! Vijf dagen geleden heb ik mijn relatie verbroken met M. en het verdriet om iemand los te laten van wie ik hou, is nog vers. Ik was vooraf wat bang dat ik in al dat verdriet mijn hart niet kon openen naar mezelf en mijn clownsmaatjes. Bij de start ontstond een gesprek naar aanleiding van een gevoel dat A. in haar verslag beschreef: dat de clown er altijd is, met de dingen die je meemaakt, die je voelt en die je bent. En dat de clown met al die dingen een nieuwe werkelijkheid creeert, een werkelijkheid van spel, liefde en verbinding. De clown omvat alles wat er is, binnen en buiten jezelf en vanuit die omarming, vanuit die wijdsheid, geeft ze ruimte en – door haar vorm ook grenzen en dus veiligheid en geborgenheid -, om te spelen.

Als ik de boom ben, is de clown de regenboog die mij in mijn omgeving omvat.

Mijn clown is dus niet mijn innerlijk kind, want dat heeft nog geen ruimer bewustzijn, dat kan niet spelen als het zich verdrietig of boos voelt. De clown kan haar innerlijk kind wel meenemen op de speelvloer, maar zij blijft zich als volwassene bewust van zichzelf en en haar omgeving, zodat ze kan blijven verbinden, in contact blijft, aanwezig blijft.

Het mooie wat ik vandaag ontdek, is dat ik verdrietig kan zijn om wat er gebeurt in mijn relatie en tegelijk ruimte voel om allerlei andere dingen te voelen. Blijheid over dat ik weer met mijn clownsmaatjes ben, verdriet en puur plezier (in de schakeloefening blij-verdrietig), boosheid over het gevoel van underdog, liefde als mijn clownsmaatjes hun kwetsbaarheid tonen.
Bij het direct heen en weer schakelen tussen blij en verdrietig in de schakeloefening, voelde ik mijn lichaam verruimen en stromen, als een groot meer, waar emoties vrijelijk hun weg vinden, opkomen en weer verdwijnen.

Dit gevoel, die ruimte, die stroom, volgens mij zit hier mijn clown!

Lieve, mooie Clowns van Nederland,

Graag wil ik mij even voorstellen; mijn naam is Annemiek van Haaren en ben momenteel in het tweede jaar bezig met de opleiding Clown en leven.

Als Clown zeg ik JA tegen alles wat op mijn pad komt. Zo kwam op mijn pad, een bericht vanuit St. Maarten van Albina Matuzko via Facebook; ”Gezocht Clowns voor mensen op St.Maarten” JA, ik wil graag helpen en heb contact met haar gezocht. Ik heb haar beloofd, om mijn uiterste best te gaan doen, om een aantal Clowns te gaan vinden, die met mij mee willen richting St. Maarten. Met de informatie die ik van Albina krijg, wil ik ook een sponsoring op touw zetten, om haar met een aantal projecten te kunnen ondersteunen en een bijdrage aan de Clowns voor de reis te realiseren.

In de bijlage is een brief die gestuurd is voor de Clowns without borders, hierin wordt omschreven hoe belangrijk deze missie is.

Dus volmondig JA zeggen, is dan ook nu de reden dat ik deze brief aan jullie schrijf. HELP

In het kort heb ik het in het Nederlands vertaald welke hulpvraag zij heeft.

Voor al mijn Clowns vrienden en collega’s over de hele wereld.

Weer een aantal weken geleden sinds Irma “de meest furieuze orkaan in de Caribische geschiedenis” insloeg op het mooie eiland St. Maarten.

Velen van ons hebben de beelden zeker gezien de verwoestingen die Irma teweeg heeft gebracht op dit mooie eiland. Om te overleven, (schreef Albina)volg je je natuurlijke instinct, wat boven je creatieve instinct gaat ,op dat moment.

Ze geeft aan dat haar gedachten niet stil staan. Ze is hard aan het werk, om van alles te realiseren, voor de nu zo kwetsbare mensen,van jong tot oud, als het gaat om de psychische chaos waarin ze zich bevinden.

Er wordt momenteel door de Nederlandse en Franse overheid zoveel mogelijk hulp geboden, om orde in de chaos te scheppen. Zij zijn super in het fysiek helpen met schoonmaken en herbouwen.

De mensen van St. Maarten zijn ook sterk, ze willen laten zien dat ze oké zijn en dit is zeker de kracht die in hun schuilt, maar ze hebben écht meer nodig dan dat.

Net zo als de bladeren de boom beschut, zodat hij van binnen uit weer kan groeien en sterk kan worden, zo hebben deze mensen de warmte, liefde en de gulle lach van ons Clowns nodig.

Ja, legers van Clowns zijn geen initiatief van een regering, maar als Clowns kunnen we wel een leger maken en zo de harten van velen weer raken.

Albina probeert Clowns op te roepen, om al is het maar voor even, mensen weer een ervaring van een lach te geven en contact te krijgen ,wat hun werkelijk raakt. Mensen op dit eiland kennen deze vorm van Clownen nog niet, hierdoor kunnen we hopelijk ook Albina helpen, om hiermee kennis te laten maken, zodat zij het voort kan zetten.

Wie wil samen met mij naar St. Maarten? Alles is nog bespreekbaar, wanneer en hoe. Accommodatie wordt verzorgd.

Mijn gegevens zijn;
Annemiek van Haaren en ben te bereiken op telnr. 0627909123 mijn mailadres is; javanhaaren@live.nl

Heel graag tot horens en ziens, een lieve groet,

Annemiek

Een tijd geleden plaatste clownsdocent-collega Esther Hak in een Facebookgroep een plaatje met een tegelwijsheid “Ik geef mijn hoofd een poos verlof, het woord is aan mijn hart”. Andere collega Joscha de Boever plaatste er een reactie onder waarin ze juist haar liefde voor ‘haar hoofd’ prees. Haar hoofd waar alle leuke ideeën vandaan komen. En dat ze haar hoofd graag laat samenwerken met haar hart.
Wat een leuk en boeiend thema, dacht ik. Ik dat niet een blog waard?
Graag deel ik met jullie mijn gedachten erover, jawel, mijn GEDACHTEN.
Gedachten die me trouwens zeer aan het HART gaan…;-)

Leven vanuit ons hart?
Ik was blij met Joscha’s reactie. Ik kom het veel tegen bij mensen die workshops en trainingen bij me komen doen. Mensen verlangen erna om ‘vanuit hun hart’ te leven, en ‘uit het hoofd’ te komen.
Dat verlangen is vaak diep, vol passie en heel echt. Dat verlangen gaat ergens over, over iets wezenlijks. Het raakt me enorm als mensen hierover delen. EN… ik zie ook dat er veel verwarring is rond dit thema..
Om maar meteen met de deur in huis te vallen: we kunnen niet vanuit ons hart leven.
Zo, dat is eruit. Met het risico dat ik de hele new-age-beweging op mijn dak krijg…stel je voor, als die cursussen… Om eerlijk te zijn had ik dat een paar jaar geleden zelf nog zo kunnen verkondigen: “Wil je leven vanuit je hart? Kom dan clownen!”
Maar het is simpelweg onmogelijk om vanuit ons hart te leven. Onze drijfveer, onze impulsen voor wat we doen in ons leven komen niet voort uit het hart. Ze hebben hun oorsprong in het denken. – Of eigenlijk…in de geest…maar laat ik dat verschil voor nu parkeren en het simpel houden…– Het hart is de plek waar al onze gedachten resoneren, ons klankbord als het ware. Met ons hart kunnen we waarnemen of wat we denken of doen in ‘alignment’ is met wie we zijn of willen zijn of tewel met ons hogere zelf. – Aan elke emotie gaat een gedachte vooraf. Kijk maar heel goed, dan ontdek je dat…Vaak gaat het zo snel dat we het amper doorhebben, maar als je heel goed kijkt, zul je het ontdekken. We denken de hele dag door, en elke gedachte brengt een gevoel teweeg. Al zijn we ons daar niet altijd van bewust, toch heeft elke gedachte een bepaalde frequentie en gevoelswaarde. Het bekende voorbeeld van een glas water, dat half vol of half leeg is. De hoeveelheid water in het glas is een constante, maar onze gedachte over de hoeveelheid water in dat glas bepaalt ons gevoel erover.

Wat willen we echt?
Maar als het denken voorafgaat aan het voelen, waar gaat dat verlangen om ‘vanuit het hart’ te leven dan wèl over?
Het gaat over ons verlangen om onze gevoelens meer ruimte te geven en om ons hoofd en hart bij elkaar te brengen. Wat is zie is dat wij mensen – met name hier in het westen – de neiging hebben om onze gedachten, onze ratio, ongelofelijk belangrijk te maken. Er wordt enorm veel waarde aan het verstand gehecht. Onze gevoelens komen –zeker in maatschappelijk context zoals school of werk- meestal op de tweede plaats.
En veel mensen zijn dat zat. Ze missen een wezenlijk deel van hunzelf, hun gevoelens. – In feite missen ze nog meer dan hun gevoelens, ze missen ZICHZELF, maar dat alleen terzijde, want ik zou het voor nu simpel houden. Terug naar het thema ‘hoofd’ versus ‘hart’…- Als de gevoelens onvoldoende mee mogen doen, dan ontstaat een afsplitsing in jezelf en dat voelt helemaal niet goed. Mensen willen ‘stromen’, willen voelen dat ze leven, en daarvoor is je verbinding met je gevoelens cruciaal. Verbinding met gevoelens geeft ook verbinding met het lijf. De gedachten vinden in het hoofd plaats. Het voelen gebeurt in je lijf. Als je voelt, komt ook je lijf meer tot leven, de energie gaat stromen en dat voelt nou eenmaal heel lekker. We willen niet alleen denken, we willen onszelf ook voelen.
Als mensen dus klagen dat ze ‘uit hun hoofd’ willen ‘in hun hart’, dan bedoelen ze eigenlijk dat ze ernaar verlangen dat hun gevoel helemaal mee mag doen.

Er is niets mis met ‘het hoofd’

Maar vanuit onwetendheid geven we ‘het hoofd’ de schuld eraan dat we zo weinig voelen. We proberen dan bij voorbeeld ‘minder te denken’. Een hopeloze onderneming. Want of we willen of niet, die gedachten blijven komen. En gelukkig ook weer gaan. Vanuit de frustratie dat onze gevoelens vaak minder welkom zijn en minder gewaardeerd worden dan ons denken, worden nu de rollen omgedraaid. Het voelen wordt verwelkomt en het denken veroordeeld. Maar daarmee ontkennen we de kracht van onze briljante mind en idealiseren we het voelen. En creëren we opnieuw een kloof…
Er is niets, maar dan ook niets mis met ‘denken’. Denken is prachtig. Het kan enorm intelligent zijn, super creatief, vindingrijk, open, geniaal…Het denken levert fantastische ideeën op, het verzint verhalen, het creërt waardevolle oplossingen voor problemen, en het denken brengt juist prachtige gevoelens teweeg, mits we ons ervoor openstellen. Denk maar aan liedteksten of gedichten, waar je van houdt. Ze bestaan uit woorden, komen dus voort uit gedachten, en we kunnen enorm veel bij voelen en er intens van genieten.
Het is alleen niet aan te raden om alle gedachten, die je denkt, te geloven ;-). Als we ons helemaal identificeren met onze gedachten en die tot waarheid verheffen, ja, dan hebben we een probleem. Dan verliezen we ons in onze gedachten of zijn onze gedachten ons de baas. En dat is verschrikkelijk. Het geeft een machteloos gevoel. Alsof je overgeleverd bent aan je gedachten. Maar JIJ BENT je gedachten niet. Het zijn maar gedachten. Meer niet. Ze komen en gaan, net als je gevoelens trouwens. En JIJ bent de baas. Jij bepaalt aan welke gedachten je aandacht gaat besteden en aan welke niet. Jij bepaalt wat je doet met je gedachten, of je alsmaar energie wilt geven aan hetzelfde draaimolen van negatieve gedachten, of dat je erna wilt kijken om er op een slimme manier over na te denken. Als we bereid zijn om te kijken naar onze gedachten, dan brengen ze ons bewustzijn en bewustzijn is bevrijdend.

Een clown met hoofd en hart
Vanuit de beschreven frustratie zie ik bij mensen vaak een weerstand tegen ‘denken’. Begrijpelijk, maar voor de clown funest. De clown heeft zijn hart nodig in zijn spel, hij heeft zijn voelende aanwezigheid nodig en beschikt in het ideale geval over de hele emotionele toonladder, maar hij heeft zeker ook zijn creatieve en bewuste ‘brain’ nodig. Behalve spelimpulsen, spontaniteit en emotie, vraagt spelen ook om inzicht, om overzicht, om structuur, om ideeën, om helderheid. Als je een act maakt, dan luistert dat naar bepaalde wetten, dat vraagt om intelligentie. Ook het improviseren als clown vraagt om intelligentie. Terwijl de clown zich helemaal geeft aan zijn spel van dat moment, moet hij ook de gehele situatie overzien, keuzes maken en op wat even later komt. De clown is geen spelend kind, althans niet in mijn visie. De clown is een uitermate wijs figuur, die volledig gebruik maakt van het spelende kind, dat hij in zichzelf heeft bevrijd en geintegreerd. Maar hij is veel meer dan het spelende kind alleen.
Ik zie in mijn opleiding ook regelmatig dat mensen opzien tegen het maken van act’s. Dat heeft vaak te maken met de weerstand tegen ‘denken’, tegen structuur, tegen iets vastleggen. Eigenlijk, zou je kunnen zeggen, weerstand tegen het ‘mannelijke aspect’. Vanuit de ‘overdosis’ aan mannelijke energie in onze maatschappij heel begrijpelijk. Maar het is doodzonde om het kind met het badwater weg te gooien. De ervaring leert dat mensen er uiteindelijk vaak veel aan hebben, aan het maken van act’s. Het doet het spel en de mensen ‘rijpen’, volwassener worden.
Aiaiaiai…ik voel het kriebelen en zie alweer een nieuwe blog aankomen…”Over de zin en nut van het maken van act’s”… Maar eerste deze afmaken…

Spelen vanuit je hart? Vanuit je hoofd? Of vanuit…?
Is mijn conclusie nou dat de clown dus niet vanuit zijn hart speelt maar vanuit zijn hoofd? Nee! Nee, echt niet! Het denken gaat weliswaar vooraf aan het voelen. Maar ook het denken is niet ‘de bron’. De clown speelt vanuit een bron die het denken en voelen overstijgt. Want waar komen gedachten en gevoelens vandaan? Wat bezielt ons anyway…;-)?
In deze blog wou ik vooral ingaan op de verwarring rond het thema ‘spelen vanuit je hart of vanuit je hoofd’.
In mijn opleiding leer ik clowns om te spelen vanuit hun ESSENTIE.
Vanuit wie en wat ze werkelijk zijn.

Maar het is laat, en ik ga slapen…
Beschouw mijn conclusie als cliffhanger voor mijn volgende blog “Spelen vanuit essentie”.
Wel trusten…

Ik ben reuze benieuwd hoe het thema in jou resoneert. Met een reactie onderaan deze blog maak je me heel blij. Bedankt alvast!