door Rob Slijpen

De voorbereiding
De avond voor een optreden bereid ik me het liefst in rust voor op de dag die komen gaat. Dit lukt niet altijd in mijn hectische bestaan als zelfstandig ondernemer in speelgoed. Een methode die me erg goed bevalt is kort voor het slapen gaan een moment te nemen en me in te beelden wat ik verwacht tegen te komen tijdens mijn clownsklus de volgende dag. Ik stel me de mensen voor die me gevraagd hebben, zij die een bepaalde verwachting hebben en soms een instructie hebben gegeven waar ik rekening mee te houden heb. Ik probeer een beeld voor de geest te halen hoe de situatie is waar ik in terecht zal komen. Ondanks dat ik de hele plek en situatie niet hoef te kennen. Tot slot zie ik voor me hoe ik me straks hierbij zal voelen en alles omarm wat ik zal ontmoeten. Ik zoek nooit de angst op ondanks dat ik die uit het verleden maar al te goed ken. Maar ik zie voor me hoe vrij ik me voel in elke geboden situatie. Dit allemaal bij elkaar hoeft niet lang te duren. Meestal maar een of twee minuten en vaak is het zelfs korter. En op de dag van mijn optreden doe ik voorafgaand niet te veel ander werk.

Beginnen
Als ik aankom op de locatie waar ik verwacht wordt kleed ik me om en op het gevraagde tijdstip begin ik gewoon aan mijn opdracht: ik ben clown en zoek open contact. Ik heb geen plan, geen doel, laat me inspireren door het moment en mijn ingeving. En het allerbelangrijkste is dat ik met mezelf afspreek dat wat ik doe altijd goed is. Ik geef mezelf complimentjes. Ben me bewust van ademhaling en mijn lijf. Gevoed door datgene wat ik zie, hoor, ruik en voel laat ik elk moment bij me aan komen. In het begin praat ik een beetje in mezelf en toon dit innerlijke gesprek door mijn beweging en mimiek. Al snel is er vaak een aanleiding dat ik bij iets betrokken raak. Ja, dat komt vanzelf op me af. Dus ik neem in feite geen echte actie, ik probeer vooral in het begin niet leidend te zijn. Vaak is mijn verschijning al een aanleiding dat mensen gaan reageren. Maar aangezien ik ook weet dat veel volwassenen en kinderen een bepaald (negatief) beeld hebben over clowns probeer ik zeker in het begin me niet op te dringen. Het vertrouwen winnen is onderdeel van clownen dat vaak door de zgn pipoclowns wordt vergeten. Toen ik kortgeleden voor kinderen met een geestelijke beperking gevraagd werd, let op: dit is voor mij geen dagelijkse kost, viel ik meteen met de neus in de (sport)boter. De vraag was namelijk of ik twee uur wilde komen clownen gedurende een opendag op een indoor sportdag in Scherpenzeel. Voor deze kinderen (en hun begeleiders) maakt het niet uit wie of wat je bent. Ze staan voor alles open, zijn nieuwsgierig en hebben net als de clown een innerlijke Ja die vaak ook vergroot uitgedragen wordt. Natuurlijk zijn er verschillen want de een wil dat je afstand houdt en geeft dat helder aan. Die kijkt eerst de kat uit de boom. Terwijl een ander open is en direct op je afloopt. Het bleek dat een sportdag veel prikkels aan de kinderen geeft en ze extra overgevoelig en zelfs een beetje hyper actief maakt. Daar liep ik dan nog eens tussen met mijn kleine koffertje. Het was zaak dat ik goed in verbinding bleef met mezelf en mijn omgeving om al die drukte niet nog intenser te maken. Eerst ging ik maar eens naar volleybal kijken. Ik keek mijn ogen uit hoe leuk dat er uit zag en liet dat ook in mijn mimiek blijken. Of ik mee wilde doen? Ja leuk, want een clown vind alles leuk, toch?! Ondanks dat ik 30 jaar niet meer aan volleybal had gedaan, leek me dat weer een uitdaging. De eerste bal sloeg ik natuurlijk helemaal mis met mijn koffertje in de hand. De volgende bal deed ik onderhands en beetje erg onhandig, net zo als een jong onzeker meisje die erg naar binnen gekeerd was dat mij voordeed. Oh, ik voelde me helemaal blij met haar want dat was het eerste moment dat ik contact mocht maken. Door nabootsen en ermee te spelen maakte ik het mogelijk in contact te blijven.

De tijd vliegt
Later kwam ik met haar ook op de trampoline terecht aangemoedigd door twee oh zulke leuke jongens (zie de foto). Ik was banger dan de rest, heerlijk om echt bang te zijn en dat te voelen en te laten zien op zijn clowns. Ook hebben we aerobic dansen gedaan en judo op de matten. En geloof het of niet plots was de tijd voorbij. Zonder dat ik er erg in had waren twee uur spelen voorbij. En had ik zo’n vijf tot tien kinderen om me heen drentelen, waar er twee bij waren die normaal gesproken zeer eenkennig waren en nu lekker ‘los’ kwamen op hun manier.
De middag werd afgesloten met disco, polonaise en friet en limonade. En zo kwam het dat ik vrijwillig een uur langer bleef dan waarvoor ik ingehuurd was. Wat een blije mensen allemaal. De kinderen hadden een top middag gehad maar ook de tientallen begeleiders en niet te vergeten clown Wokkie, ik zelf.

Ja zeggen en alles doorvoelen
Mijn spelplezier komt doordat ik mijn innerlijk Ja voel en dit van mezelf mag doorleven, ik ben in het moment, ‘gewoon’ doen is goed genoeg zolang ik het maar doorvoel. En dat ook nog een beetje uitvergroten, zonder beperkingen, in contact en verbinding met de ander, weinig leidend maar anticiperend, in oogcontact en vooral doen wat je lijf je aangeeft (zolang het hoofd niet regeert is alles goed). Ook luisteren en kijken naar de omgeving zonder oordeel, met een open hart. De knop van mijn innerlijke Ja staat aan en heeft voor alles een oplossing (soms is dat een Nee dwz een Ja voor mezelf).
Mijn inzicht: doorleefde blijheid brengt anderen in een ander speelveld waardoor een lach snel binnen handbereik ligt. Clownen is een les voor het gewone leven. En mijn spelervaringen als clown neem ik steeds meer mee in mijn dagelijkse contacten, privé en zakelijk. Contact met iedereen, van mijn geliefde, vrienden, buren tot aan mijn zakelijke relaties. Een geheimpje: het lukt me steeds beter. En weet je, daardoor ben ik weer verliefd….op mezelf. Weet je hoe dat voelt? Goed, joh.

Rob Slijpen

P.S. Ik ben ook in te huren.
Wil je mijn profiel zien , kijk er dan op…