Stichting Opkikker
Vandaag mag ik clown zijn bij de Super Opkikkerdag van Stichting Opkikker.
Mag ik een heel klein onderdeel zijn van een dag die ervoor moet zorgen dat ca. 55 gezinnen met een langdurig ziek kind een dag vol ontspanning en plezier hebben voor het hele gezin. Vandaag mag ik een bijdrage leveren aan het doel van de Stichting om het hele gezin weer te laten stralen en ze energie te geven, zodat ze er samen weer tegen aan kunnen.
Vandaag mag ik dat doen samen met mijn clownsmaatjes Tine en Nora waarmee ik het clownstrio Clowneritus vorm.
Vandaag ga ik een heel groot avontuur beleven, want ik heb, net zoals de gezinnen, geen idee wat mij deze dag te wachten staat, wie ik ga ontmoeten, wie ik zal tegenkomen en wat er gaat gebeuren.
Sinds 2013 mag ik clown zijn bij de Super Opkikkerdag en iedere dag is het even spannend en opwindend. Want natuurlijk weet ik inmiddels dat deze dag heel bijzonder zal zijn en dat ik, net als de gezinnen, nog heel lang terug zal denken aan alle mooie en verrassende momenten die ik mee ga maken, vandaag!
Voorpret
En oh, wat heb ik er zin aan om dit avontuur weer aan te gaan. Ik weet inmiddels dat er heel veel bijzondere activiteiten te doen zijn voor de gezinnen en ik ken inmiddels al heel veel lieve vrijwilligers die zich, net als ik, keer op keer inzetten om van deze dag een groot feest te maken. Ik verheug me er dan ook zeker op om deze lieverds weer te ontmoeten, en ik verheug me er enorm op om samen met Knuffie en Spetter te mogen spelen, plezier te maken, te lachen, ons te verwonderen, te laten verrassen, te laten leiden door het moment, de gezinnen en elkaar.
Geen voorbereiding, geen plannetjes, niks bedacht, gewoon er zijn! Dat is wat ik moet doen vandaag. De enige opdracht die ik heb is om overal, tijdens, maar vooral tussen alle activiteiten en verrassingen door er gewoon te zijn. Er zijn en contact maken, aanwezig zijn in het moment; groot of juist heel klein, een bijdrage leveren aan een mooie dag voor de gezinnen die vandaag er even niet bij stil hoeven te staan dat de rest van hun leven best wel heftig is. Vandaag is het feest, vandaag is niks te gek en kan alles. Vandaag is vooral NU!!……..
Samen zijn met wat er is
Ik heb de hele dag door ontmoetingen. Ik ontmoet kinderen en hun ouders, ik ontmoet gezinsbegeleiders en vrijwilligers. De ene ontmoeting is uitbundig en enthousiast, de andere ontmoeting is op afstand en enigszins afwachtend. Ik moedig de gezinnen met groot enthousiasme aan bij hun activiteiten, ik verwonder me keer op keer over alles wat ik tegenkom en wat er gebeurt, ik vind iedereen vooral heel stoer, knap en mooi en ik ben keer op keer ontroerd en geraakt. Iedere ontmoeting raakt mij, als iemand heel openlijk lacht om wat ik doe of juist niet doe, maar het raakt mij ook als iemand mij afwijst in contact. Niet omdat ik het leuk vind dat iemand geen contact met mij als clown wil, maar omdat er iets is waardoor er geen contact mogelijk is. Vaak op afstand ontstaat de eerste ontmoeting, in een oogopslag voel je of je welkom bent of niet. 
Non-verbaal communiceer ik met een kind en ik voel dat er meteen een grens wordt getrokken; tot hier en niet verder. Ik heb geen idee wat de reden is van deze grens, maar doordat we hem samen accepteren is het helemaal oké. Misschien is het een herinnering of een associatie met clowns, ik weet het niet en dat is op dat moment ook niet van belang. Wat belangrijk is, is dat ik deze grens niet overga en we nemen meteen weer afscheid van elkaar. Ik ga verder en soms probeer ik nog heel even te zwaaien, waarmee ik wil zeggen: het is goed dat jij aangeeft tot hoever ik bij je mag komen en ik accepteer het volledig dat dit het is. Dat raakt me, want je wil het iedereen zo graag naar de zin maken. Maar ook door afstand te nemen kan ik ervoor zorgen dat een kind zich niet ongemakkelijk voelt. Voor mij voelt dat in eerste instantie als een kleine teleurstelling maar tegelijkertijd als een mooie ontmoeting waarin we non-verbaal elkaar in onze waarde laten.
Soms zit het grootste contact in de kleinste momenten, in de momenten dat er eigenlijk niks anders gebeurt dan alleen maar samen naast of bij elkaar zijn. Dan voel ik dat een kind mij uitnodigt om dichterbij te komen en kan het spel beginnen. Steeds dichter en dichterbij, elkaar echt zien en in de ogen zoeken naar de grens van hoe dichtbij ik mag komen. En als dan een handje in mijn hand voel of mijn rode neus de neus van een kind raakt in volledig open contact…..dan ben ik tot het diepst in mijn hart geraakt. Dan voelt het net alsof je op slag verliefd bent, kleine vlinders in je buik die een vreugde dansje maken. Dat zijn de kleinste gebaren die de grootste indruk maken.
Emotioneel afscheid
De dag eindigt altijd met het uitzwaaien van de gezinnen. Voor iedereen die deze dag zo intens heeft beleefd ook het meest ontroerende moment. Zij gaan naar huis, naar het echte leven nadat ze even een dag hebben mogen vergeten wat de realiteit is.
Dat is het moment dat bij mij datgene wat die dag gebeurd is begint te zakken. Ik huil mee met die moeder die voorin de auto met tranen in haar ogen iedereen bedankt voor de overweldigende dag. Ik moet huilen van ontlading; de hele dag met je clown op pad zijn is leuk, maar vraagt ook veel energie. Maar ik moet vooral huilen omdat ik meevoel met een moeder die terug gaat naar de orde van de dag. Ik realiseer mij des te meer dat vandaag zo fantastisch was omdat we met z´n allen een hele dag in staat zijn geweest om het NU te omarmen. Te genieten van alles wat er is gebeurt zonder te weten wat er ging gebeuren. Alle emoties die opkomen de ruimte geven. Is dat niet een van de grondbeginselen van alle clowns? Wauw!!
Vandaag was een heel groot avontuur, maar vandaag was vooral het grote feest van het leven!!
Gerdien Willems (Clown Zip)
P.S. Wil je wat meer lezen over Clowneritus of mij/ons inhuren? Surf dan naar https://www.clownspirit.nl/cees/