Tante Kaaa en Spruit op de jaarmarkt….Vanuit vertrouwen wordt het feest!

Na een ochtend thuiswerken, stap ik in de auto richting de Jaarmarkt van de Losserhof. Een grote instelling voor mensen met een verstandelijke beperking.
Via Debora (Spruit) mogen we daar de middag de jaarmarkt ‘opleuken’.

Ik verheug me op contact maken vanuit mijn clown, Tante Kaaa, zo anders dan in mijn rol als manager. En er komen allerlei mensen: cliënten van de Losserhof, maar ook familie, medewerkers, kraamhouders en kinderen.

 Vooraf hebben we afgestemd: Wat komen we doen op de markt? Vanuit de clownstechniek is het namelijk handig dat je een uitgangspunt kiest waar je telkens op terug kan komen als er even geen spelimpulsen zijn.
Tja, jaarmarkt….. We gaan boodschappen doen natuurlijk! Dus we nemen een grote shopper mee en een fietsstuur.

In de auto luister ik muziek die we ook gebruiken als we bij ouderen met dementie spelen, hits van toen als: Daar bij de waterkant. Ik kom dan al in de stemming.

 Geen zenuwen, geen zorgen. Clownen met Debora gaat vanuit vertrouwen. We willen plezier beleven met de mensen die er zijn. Op een respectvolle manier. We zijn gek op elkaar als mens en op elkaars clown.

 Debora en ik zijn een goed duo. We kunnen beide aandacht pakken of overlaten aan de ander. Groot en overdreven spelen. Ik leef me uit in de blaaskaak zodat Debora als loser het publiek op de hand krijgt. Eigenlijk zonder afspraken komen we tot spel en stemmen we af. Ook als het spel stilvalt, geen paniek maar staan we daarbij stil en nemen de tijd tot zich weer iets aandient. Of we vallen bij elkaar in slaap van saaiheid…. Kan ook 😉

 Na de begroeting en omkleden, stappen we de jaarmarkt op. Spruit voorop met het fietsstuur, ik er vlak achter met de shopper aan de schouder.

We doen alsof we fietsen. Bij elke kraam stappen we af (wat telkens niet helemaal makkelijk gaat, en dat ligt altijd aan Spruit volgens Tante Kaaa), bewonderen we de kraamwaar. Debora weet altijd absurde vragen te stellen daarover, waardoor de verkopers en de kopers elkaar lachend aankijken.

Bij 1 kraam worden sokken verkocht. De kraamhouder begint haar verkooppraatje dat dit hand gebreide sokken zijn met ingebreide kuit. Dat laat Tante Kaaa zich geen 2x zeggen en al snel zit ze bovenop Spruit om de sok te passen. De hele markt kijkt toe hoe Spruit steeds meer wiebelt en rood aanloopt omdat Tante Kaaa met veel bombarie haar schoen uitdoet en de sok past.

Ik geniet van het plezier wat mensen daaraan beleven en zie dat ze dit met elkaar aan het delen zijn. De ene leeft mee en verteld me dat ik Spruit plet. De ander speelt het spel mee en zegt: mooie sokken hoor. Sommigen zeggen dat ze het mooi werk vinden, wat we doen. We reageren vanuit de clown en geven daarmee aan dat we waarderen wat ze zeggen.

Wat me raakt is dat ik mensen vrijer zie worden. Waar ze eerst in hun rol zaten, als koper en verkoper, delen ze nu vanuit hun plezier met de ander. Het contact is makkelijker en leuker. Ook als wij alweer 3 kramen verder zijn.

 Na afloop geven we elkaar een dikke knuffel, dankbaar dat we dit mogen doen en brengen. En nog een appje in de avond, want van zo’n middag genieten we nog minstens een dag na…

Kyra Cools