‘Let the sunshine in’. Een thema dat heel goed past bij Walking as one. De zon scheen volop in de binnenstad van Utrecht. Het bekende bolletje in de lucht, maar ook in de harten van 30 clowns en na deze editie in de harten van honderden mensen die de clowns tegenkwamen.

Afgelopen 14 september werd de zesde editie van dit evenement georganiseerd. Met Clown Zappie mocht ik voor de vijfde keer mee doen. Elke keer is het weer een bijzonder moment om met zoveel clowns op pad te gaan en te ontdekken wat er gaat gebeuren op straat.

Clown Zappie loopt over de Oudegracht in Utrecht. Vele mensen passeren hem zonder te kijken. Een enkeling kijkt verbaasd en op het eerste gezicht zijn de mensen nog niet echt geïnteresseerd in een groep clowns. Maar is dat wel zo? Velen hebben misschien van binnen toch dat zonnetje gevoeld.

Op de brug staat een meisje met haar moeder. Ze bekijkt van een afstandje de clowns. Een beetje spannend is het wel. Zappie zwaait. Voorzichtig zwaait het meisje terug. Een clown is toch wel een beetje spannend. Het terugzwaaien is voor Zappie het teken dat hij wel een beetje dichterbij mag komen. Hij zwaait nog een keer. Het meisje zwaait iets voorzichtiger terug en doet een klein stapje achteruit. Zappie doet ook een stapje achteruit en opnieuw is er contact. Samen bewaren ze deze afstand en kijken elkaar aan. Ze zwaaien af en toe, lachen af en toe en na een tijdje loopt Zappie weer door. Dit is voor mij waar Walking as one over gaat. Voor een buitenstaander is er op het eerste gezicht niet zoveel aan de hand, maar voor Zappie en het meisje is dit een mooie ont-moeting. Ze komen elkaar tegen op straat, kennen elkaar niet, maar hebben toch samen een momentje waarin niks moet.

Een ont-moeting voor het leven.

Marco Kampstra

Hier een p.s. van Kirsten: Binnenkort verschijnt “Zappie is verliefd”, een mooi kinderboek met prachtige prenten waarin Clown Zappie als persoane centraal staat. Wil je hem hebben? Mail dan naar <info@zapflits.nl